![](http://www.ilamtoday.com/snd/img/dangedel.jpg)
زندهیاد حشمتاله لرنژاد سالها هنر خویش را صادقانه به مردم ما پیشكش كرد و حدود بیش از 200 ترانهی محلی را با گویشهای مختلف اجرا كرد كه هركدام در یك برهه از زمان مورد توجه مردم قرار گرفت. آثارش همانند بهارستان سرسبز و با طراوتی است كه هیچگاه رنگ خزان به خود نمیگیرد.
در دستگاههای موسیقی ایرانی تبحر كاملی داشت و به گوشههای موسیقی محلی به خوبی آشنا بود. به شهادت دوستان و آشنایان حشمت نیازی به میكروفن نداشت، چرا كه اوج صدایی كه از دل سوختهاش به گلو میرسید حنجرهاش راتسكین میداد و آنچنان رسا بود كه میشد ازپشت دیوارهای دور صدایش را شنید. او در بین دوستانی چون محمود مرآتی، اكبر ایزدی،علی ناظری و مسعود زنگنه و... هنر خود را به كمال رسانید.
از ترانههای بسیار معروف او میتوان به «خداحافظ عزیزم»، «دلم زندانی درده»، «گلاریزان»، «ظالم ظالم»، «گلبانگ عاشقانه»، «رفیقانی طریقت » و ترانهی بسیار زیبا و معروف «جشن شادی»اشاره كرد. سرود«بازهوای وطنم آرزوست»را برای اولین بار در ایران اجرا نمود، كه بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت و بعدها خوانندگان زیادی دركشورمان با اشتیاق این سرود را بازخوانی كردند. هم اینك این شعر به همراه نت آن بر آرامشگاه جاوادانهاش حك شده است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی دامنهی فعالیتهای خود را گسترش داد و تا سال 1368 با صدا و سیمای مركز كرمانشاه همكاری داشت و جزءكسانی بود كه در زمان جنگ تحمیلی توسط مركز صدا و سیمای استان همراه گروهی از نوازندگان به سرپرستی مسعود زنگنه به مناطق و خط مقدم جبههها رفته و سرودهای حماسی از جمله«باز هوای وطنم آرزوست» و سرودهای بسیار زیاد دیگری را با عشق به ایران و اسلام خالصانه به رزمندگان پیشكش كرد. در سال 1367 كنسرتی را در تالار شهید بهشتی كرمانشاه به مناسبت سالگرد تأسیس رادیو كرمانشاه با اركستر صدا و سیما اجرا نمود، و از سال 1368 به بعد همكاری خود را با گروه مشتاق به سرپرستی سیاوشنورپور آغاز كرد ،كه حاصل آن اجرای كنسرتهای متعددی در كرمانشاه و تهران و دیگر نقاط كشور بود. آخرین كنسرتش در فروردین 1374 در سازمان هواشناسی كشور بود. تمام برنامهها و كنسرتهایش با موفقیت و استقبال با شكوهی اجرا میشد.
روانشاد حشمتاله لرنژاد مدت 25 سال به عنوان یك كارمند متعهد و صدیق در ادارهی هواشناسی انجام وظیفه نمود و علاقهی زیادی به شهرش داشت كه نشانهی این علاقه ،خواندن ترانهی«كرماشان كرماشان» است كه با شور و شوق خاصی اجرا نموده است.
زندهیاد حشمتاله لرنژاد معتكف كوی دوست بود و سائل بیقرار درگاه آن یكتای عشق آفرین و نغمههای آواز او تضمیدی بود بر دردهای عشاق. مناعت طبع و علو همتش سبب بود تا هنرش را به بیهنران نفروشد. همیشه این شعر ورد زبانش بود كه:
نام نیكو گر بماند روزگار
به كز او ماند سرای زرنگار
وی ارادت و عشق خاصی نسبت به خاندان حضرت علی(ع) داشت و نوحههای زیادی را با لهجهی كردی كرمانشاهی و فارسی به مناسبت شهادت حضرت امام حسین(ع) در استودیو صدا و سیمای كرمانشاه و حتی با حضور در دستههای سینهزنی و زنجیرزنی با صدای پرتأثیر خود خوانده است .(آقامیروـ شیرین شمامهی نوبرم ـ اكبر رو اكبرم ـ یا علی امشب و ...و از این نوحههاست .
شیدا میگوید:«نوحههای او با سوزی حسینی بر زبان میآمد و اگر صدای حشمت اثر و خاطرهای دارد ریشه در ایمان و اعتقاد عمیق او را دارد».
وی از اشعار پرمغز شعرای كُرد چون(طاهر بگ جاف، مولوی كرد، سید یعقوب ماهیدشتی) و خیلیهای دیگر مخصوصاً برادرش شیدا كرمانشاهی كه یكی از شعرای به نام كرمانشاه است، استفاده میكرد. وی دارای سه فرزند، یك دختر و دو پسر میباشد كه حسامالدین فرزند بزرگ ایشان در زمینه خوانندگی فعالیت دارد .
زندهیاد استاد حشمتاله لرنژاد مروارید پرارج دریای موسیقی فولكلور كردی ،انسانی با صفا، وارسته و یك رنگ بود و اهل هیچگونه شكسته نفسیهای ریاكانه نبود .عمری را در طلب لقمههای راز و جرعهای نسیم تقرب به سر برد. سالها روح تعهد را در وجود مردم این دیار دمید . در بامداد روز شنبه 25 شهریور 1374 در اثر عارضهی قلبی بود كه دعوت حق را لبیك گفت. فوت ایشان ضایعهی جبرانناپذیر و اسفناكی بود بر پیكرهی موسیقی كردی ایران.
حشمت رفت، اما هیچگاه صدایش در مناطق اورامان و كردستان و كوچه پس كوچههای كرمانشاه وتمام نقاط كردنشین فراموش نخواهد شد.
برخی از اهنگهای زنده یاد لرنژاد را می توانید در سایت زیر بشنوید ایلام امروز
روحش شاد و یادش جاودان باد
« حشمت غم مرگت به جگرخواهد ماند
زین داغ به سینهها اثر خواهد ماند
آن نالهی جانسوز كه در نای تو بود
در خاطرهی اهل هنر خواهد ماند»